Saturday, September 24, 2005

Hiatus

Deze korte hiatus was onvermijdelijk omdat ik het, hoe saai ook, druk had. En eigenlijk nog steeds. Morgen gaan we naar Wenen waar ik een voordracht ga houden; ik moet de slides nog samenstellen uit het groeiende pak dat ik voor deze gelegenheden achter de hand hand heb.

Natuurlijk had ik hier de afgelopen tijd moeten melden hoe het loopje in het nieuwste Missy Elliot -nummer lijkt op Hey Boy Hey Girl van the Chemical Brothers uit 1999; hoe ik bij dat nummer dacht dat er weer iets zou gebeuren in de muziek (zoals ik eerder dacht bij Rise van Sly & the Family Stone, Word Up van Cameo en laatstgenoemd Chemical Brothers nummer; het lijken toch geisoleerde incidenten bij nader inzien; vooral de soortgenoten van de Chemische Broers bakken er weinig van - hun eigen nieuwste belooft veel maar ik weet wel beter - zelfs als ringtone hoorde ik hem laatst).

Ook had ik natuurlijk moeten melden hoe de plannen van Rita ("Hurricane") Verdonk doorgaan met gedecimeerd te worden door mensen die de wet wel kunnen lezen - en ik me nog steeds afvraag of het voorstellen om de wet te overtreden, door bijvoorbeeld Antilliaanse Nederlanders te gaan discrimineren, niet gewoon strafbaar blijkt te zijn en ze wat tijd in het cachot kan doorbrengen om tot rust te komen ("uit te woeden").

Misschien volgende week meer berichten uit de relatief grootste hoofdstad in Europa.

Sunday, September 11, 2005

Bridgewater

Gisteren op de ring rond Antwerpen was het zo donker en zo nat, dat ik een paar keer groot licht en de navigator nodig had om te zien waar de weg liep. We konden nog ontsnappen voordat de tunnels werden afgesloten, maar een pretje was het niet. In de FNAC een paar CD's meegenomen, waaronder Dee Dee Bridgewater, die een magnifieke versie van Leo Ferré's "Avec le temps" zingt, en Anggun, waar ik nooit van had gehoord maar die aardige Franse pop maakt. De nieuwe CD van Lara Fabian is ook de moeite waard, maar het duurt waarschijnlijk wat langer voordat ik er in kom.

De grote vergissing was Robert Palmer's posthume verzamelaar; ik zweer dat ik zag dat "Every Kind of People" en "You overwhelm me" er op stonden, maar toen ik thuis kwam was dat laatste nummer verdwenen. Rond 1978-1979 draaide ik Robert soms regelmatig grijs, maar er zijn maar een paar hoogtepunten: de trompetsolo in "Every Kind of People" en het stringarrangement van "You overwhelm me" door Gene Page. ("Give me an Inch" staat er wel op - dat lijkt me niet te veel). Verder "Can we still be friends" (van Todd Rundgren) en "Remember to remember" (ook van clues): op de verzamelaar wordt het laatstgenoemde nummer in een afschrikwekkende Power Center uitvoering vermorzeld door Tony Thompson en de mindere helft van Duran Duran. De originele uitvoering, waarschijnlijk net als Voices van Hall en Oates qua productie er beïnvloed door "Is she really going out with him" van Joe Jackson, laat zien wat voor mooi geluid je kunt maken met gitaar, bas en piano.

Friday, September 02, 2005

Weg met allochtoon

Zo, dat is de laatste keer dat ik het woord gebruikt heb. Niet dat het veel zal helpen, maar het woord hoort wel afgeschaft te worden. Vooral omdat het voor veel mensen de politiek correcte manier was om te discrimineren. Het grootste probleem, zoals Spong terecht zei, is dat nergens gedefinieerd is vanaf wanneer het binnenkomen van Nederland telt. In ons geval, was de vader van mijn overgrootvader afkomstig uit het toenmalige Oost-Pruisen, het huidige Litouwen. Als we verder terug gaan, is er niemand autochtoon. Dat woord hoort dan natuurlijk ook afgeschaft te worden.