Dongeschool

In dit drie-reunieën-jaar was de beurt nu aan de lagere school. Om te beginnen was in de loop der geschiedenis het gebouw verhuisd naar de overkant van het schoolplein, en de reunie werd dus voor de meeste deelnemers gehouden in het verkeerde gebouw. Ten tweede waren er geen meisjes uit mijn jaar, wat helaas een constante factor in bijna alle reünieën was. Desondanks was het gezellig, en ook degene die je vroeger nooit sprak blijkt een boel herinneringen met je te delen. Ik weet nu eindelijk waarom het uitging met mijn eerste vriendinnetje, want ik heb met mijn rivaal gesproken. Hij had een propje op haar tafel gegooid met daarin het officiële verzoek, en toen was het gedaan. Ik ben er nu, vijf en dertig jaar later, achtergekomen.