Rare kostgangers

Andere frequente gasten, die ook op onze pot teren, zijn deze vervaarlijke maar o zo bange leguanen, die ook rondscharrelen, hun koudbloedige lijven in de zon koesteren, en met hun hoofd op en neer schudden alsof dit de formatie zou helpen. Er is een vogel, de warawara, die ze zelfs aanvalt en achter ze aan zit. Maar ik zag ook één van de hanen vanochten een leguaan van een steen af jagen. Kortom, ze moeten het erg van hun afschrikwekkende uiterlijk hebben. Sommige mensen maken er soep van, en het smaakt wat naar kip (jaren geleden geproefd), maar dat doen wij natuurlijk niet. Dat zou niet echt aardig zijn tegenover de dieren die ons zonder er erg in te hebben tracteren op een geweldig schouwspel - het is een soort reality natuurserie, zonder het slechte acteerwerk en het bij de montage ontstane verhaal dat een normale natuurfilm kenmerkt.

Levende have

Wij hebben nieuwe kuikentjes. Voor een stadsjongen als ik is dat wel grappig. Niet dat we er veel voor hoeven doen; ze komen er vanzelf als we de kippen en hanen te eten geven. Ze lopen er rond sinds er iemand uit de buurt verdween en niet de moeite nam om alle levende have mee te nemen. We proberen ze na te tellen; af en toe is er één verdwenen; het gemakkelijkst is om aan te nemen dat ze dan overleden zijn of door een boa omgebracht en opgegeten.

Wij voeren ze, en zoeken niet naar eieren en eten ze ook niet op. Dat is not done vind ik; ik zou ook nooit een echte boer kunnen worden want dan zijn dat soort overwegingen economisch minder verstandig. We scharrelen samen met onze scharrelkippen over het erf en lopen elkaar niet in de weg. Ik denk dat ze ons als scharrelmensen zien; ze komen in ieder geval blij op ons af stormen als we 's ochtends de deuren openschuiven.

Alles wat we doen doen we via Google

Hmm ja, de wereld is veranderd. In de honger naar kennis zaten we uren in de bibliotheek, luisterden we kortegolfradio voor contact met andere culturen. Kennis was macht; degene met het boek over hoe het moest gaf dat niet licht af aan anderen. Het duurde lang voordat je op de naam van dat liedje kwam of die actrice van dat ene uit dat andere toen. Een uitzending gemist was voor altijd. Indoctrinatie had een goede kans, gewoon door de armoede van de informatievoorziening.

Nu doen we alles via Google wat we doen. Ha, deze blog staat op Google. Voor de meeste programmeerproblemen vinden we, met de juiste zoekstring als sleutel, de oplossing in de eerste hit van Google. Al onze mail, documenten en spreadheets laten we op Google. Ons nieuws en entertainment.

Het kan bijna niet anders of Google moet een nauwe samenwerking hebben met de geheime dienst. Hoe weten we beter waar wie naar zoekt? Zoeken we naar Beyoncé of iets explosievers? (Miss Dynamite? - nah) Gmail werkt via coöptatie - hoe krijgen we sociale netwerken beter en goedkoper in beeld? Het zou vreemd zijn als ze zo'n kans zouden missen - en dat doen ze vast niet. Dat is een kwestie van kansberekening. Deze kans is ongeveer 1.

Maar het is ook een grote stap vooruit in het democratiseren van kennis, en in dit geval denk ik dat de voordelen de nadelen overstijgen, zo kun je bijvoorbeeld, op de website van de US overheid precies lezen hoe men (met welk geld en welke wapens, welke economische sabotage, waarom, wie en wanneer) de coup van Pinochet heeft ondersteund en gefinancierd. Dat vergaten ze op het NOS Journaal weer even te vertellen. Fijn dat ik dat via Google even recht kan zetten. De US is een geweldig land. We did bad stuff. So? Read all about it.

De waarheid kun je het beste begraven onder feiten.

Dag TV

Tot ongeveer nu kon ik televisie kijken in de auto (wat vooral nuttig is in files - onder het rijden kijken is niet zo veilig - maar telefoneren verbieden we) maar dat is verleden tijd. Het was maar ongeveer 55 jaar lang zo dat je in Nederland analoge TV kon zien. De zenders zijn nu uitgezet. Met mensen die analoge TV hebben, hebben we niets te maken. Neem een decoder. Neem kabel. Neem satelliet. Zal er raar uitzien met een schotel op mijn Toyota.

Gelukkig hebben de buren nieuwe kerstversiering op het huis. Op Aruba bijvoorbeeld en in grote stukken US hebben veel mensen nachtelijk verlichte kerstversiering. En naar ik hoor in Landsmeer ook, maar daar kom ik nooit. Ik voorspel dat de trend een grote vlucht neemt. Nachtstroom.

Bijgeloof

Wanneer is bijgeloof nuttig? (Ik kan het woord in gesprekken met onbekenden niet noemen zonder met een ernstig gezicht te zeggen: "Maar je weet dat bijgeloof ongeluk brengt?" - kleine variatie op Russell's paradox)

Bijgeloof is vooral nuttig bij andere mensen. Het mooiste voorbeeld is hoe Italië de Obelisk van Axum teruggaf: eerst hield het zich vanaf 1947 tot aan de eeuwwisseling niet aan een overeenkomst waarin het zich verbond om alle onder het bewind van Mussolini geroofde kunst en monumenten terug te geven. De obelisk stond al die jaren rustig in Rome.

Toen, in 2002, sloeg de bliksem erin - en heel toevallig - als je niet bijgelovig bent - was dat in de nacht van de Ethiopische nationale feestdag. Dit deed de Italianen, de toenmalige regering Berlusconi, tot dan onder meer onder de invloed van de Allianza Nazionale niet bereid om wat dan ook te doen, besluiten om hem terug te sturen, en het vijftig-jarige catenaccio van een beetje praten, documentje tekenen, vervolgafspraak regelen, en wat meer praten, was voorbij.

De oblisk werd in drie delen teruggestuurd, in een gecharterde Oekraiense Antonov, waarvan de piloten blijkbaar niet bijgelovig waren, want de landingsbaan van Axum is veel te kort om zo'n groot vliegtuig te kunnen ontvangen. Flink bijremmen dus met een groot stuk steen aan boord; of waren ze juist wel bijgelovig en wisten ze dat dit een gezegende onderneming was?

Dat is het mooie van bijgeloof.

Schieten: Woorden. tekort.

In ieder geval schieten woorden tekort voor de beslissing om de Dutchbatters een onderscheiding te geven voor betoonde moed in den vreemde. De wereld spreekt er schande van. De nabestaanden van 10.000 slachtoffers - ja mensen, moslims - hebben terecht gedemonstreerd. Henk Kamp vertelde dat men te licht bewapend was - ja, er was eerst voor miljoenen aan de voertuigen verbouwd om de echte wapens er af te halen en lichte proppenschietertjes te monteren, na eindeloos gezeik in de tweede kamer, en een aantal waren zogenaamd door de Serviërs buitgemaakt - wie ben ik om te beweren dat ze waarschijnlijk verkocht zijn, omdat we het heus wel hadden geweten als er echt gevochten is.

Het verhaal van Karremans, die Mladic verzocht om clementie vanwege zijn kindertjes (die hij niet heeft, de paniekerige leugenaar - misschien een aparte medaille voor laf en doorzichtig liegen in Srebrenica's unfunniest home video), de mislukte foto's - wedden dat ze tevoorschijn komen ergens tussen nu en 25 jaar van nu?

Zitten hiervoor mensen in de gevangenis? Nee, niet Mladic en Karadzic, en in Nederland promoveren we de schuldigen en geven de mensen waar we geen geld aan willen besteden een medaille. Het is notabene een beroepsleger, de mensen hebben getekend om te vechten voor het land indien gevraagd. De meesten waren zelfs te laf om de medaille te weigeren.

Ja, een medaille waard. Van de feestwinkel. Een set chocoladeletters die het woord MODDERFIGUUR spelt. Zo'n dikke M van Mladic heeft lekker veel chocola - leuk voor de kindertjes van Karremans. Ah, nu begrijp ik het: hij wilde de cadeautjes zelf houden. Timeo servenses et dona ferentes.

Ik kan me voorstellen hoe stressvol het uitstapje was en dat de mensen er mee zitten. Ik kan me niet voorstellen dat er zo weinig medegevoel is met nabestaanden van de slachtoffers, een walgelijk gebrek aan piëteit, principes en beschaving. En ja, ik stem alleen op partijen die tegen dit soort avonturen zijn - hoe slecht die mijn economische belangen doorgaans ook dienen.

Woorden helpen niet

Sommige Nederlanders realiseren het zich niet elke dag, maar we hebben een erg slechte naam op het gebied van service, hoffelijkheid en ehm ... beschaving eigenlijk. Ik realiseer het me sinds ik meer met expats dan met landgenoten werk - de verhalen zijn er elke dag en zorgen voor ergernis en hilariteit. Zelf richt ik me vaak op de kleinzielige discriminatie die de laatste decennia de kop opsteekt - er was een tijd dat het achterlijke, discriminerende gedeelte van het volk beschaamd en verbitterd zijn kop hield, maar daar houdt het niet bij op.

Erg populair bij mijn collegae is http://wordswillnothelpyou.blogspot.com/index.html

Werp er eens een blik op als je een gezonde confrontatie met je Nederlanderschap aankunt.