Wij hebben nieuwe kuikentjes. Voor een stadsjongen als ik is dat wel grappig. Niet dat we er veel voor hoeven doen; ze komen er vanzelf als we de kippen en hanen te eten geven. Ze lopen er rond sinds er iemand uit de buurt verdween en niet de moeite nam om alle levende have mee te nemen. We proberen ze na te tellen; af en toe is er één verdwenen; het gemakkelijkst is om aan te nemen dat ze dan overleden zijn of door een boa omgebracht en opgegeten.
Wij voeren ze, en zoeken niet naar eieren en eten ze ook niet op. Dat is not done vind ik; ik zou ook nooit een echte boer kunnen worden want dan zijn dat soort overwegingen economisch minder verstandig. We scharrelen samen met onze scharrelkippen over het erf en lopen elkaar niet in de weg. Ik denk dat ze ons als scharrelmensen zien; ze komen in ieder geval blij op ons af stormen als we 's ochtends de deuren openschuiven.
2 comments:
Wat lief! Kunnen ze wel tegen de kou of heb je een hok voor ze?
Wel een enge gedachte, als je aan een boa in je achtertuin denkt.
Wij hadden vroeger ook kippen, die nooit (of beter gezegd bijna nooit) opgegeten werden.Mijn zusje had er één als knuffeltje, die heette "oma". Oma is in de pan beland toen mijn moeder moest bevallen van mijn jongste broer. Mijn moeder was woest toen ze weer thuis was!
Wel, het is hier zo'n beetje constant 31 graden. En er zijn genoeg boa's helaas - iets van de laatste jaren. En ik heb zojuist in de maandelijkse bijdrage van NRC Handelsblad 'de kippenmoord' gelezen, over de bioindustrie en de mensen die er in werken. In ieder geval hebben onze kippies het goed hier - behalve dan als ze een natuurlijke vijand tegenkomen. We tellen de kuikens elke dag en tot nu toe geen ongelukken.
Post a Comment