SGP

Met bijzonder genoegen las ik het bericht dat de SGP in het vervolg moet collecteren om het budget rond te krijgen. Eindelijk werd één van de discriminerende groeperingen in Nederland aangepakt (ik schreef er eerder over); laten we hopen dat het een begin is en dat andere vormen van discriminatie ook aangepakt worden. Die op de arbeidsmarkt is degene die de meeste prioriteit moet krijgen; we kennen allemaal hopelijk de feiten en weten hopelijk ook wat er gebeurde toen de orkesten in de US begonnen met kandidaten te laten voorspelen achter een gordijn. Dit dient ook bij andere sollicitaties te gebeuren en wel zo snel mogelijk. Maar het kan alleen maar een begin zijn, want de belangrijkste aanpassing moet nog steeds in de hoofden van de mensen gebeuren; de overheid kan het bedrijfsleven namelijk niet dwingen.

Maarten Huygen had een vervelend artikeltje in de NRC van de week waarin hij stelde dat de mindere arbeidsparticipatie niet komt door discriminatie, maar omdat de betrokken groepen diploma's en werkervaring missen. Word wakker, zou ik zeggen: hoe moet je ervaring krijgen als niemand je een baan geeft? Bovendien wordt de al ziekelijke preoccupatie van de Nederlander met diploma's graag misbruikt om de jonge blanke sollicitatie een "leer/werk"-traject aan te bieden en de enigszins gekleurde Nederlander buiten te houden. Ik wist verder ook niet wat ik las toen ik zag dat het met de werkattitude ook niet in orde is (hij generaliseerde hier even): onderzoek toonde aan dat de betrokken groep al rust wilde na "enkele kruiwagens" terwijl de Nederlandsche medewerker weet dat hij dit recht pas na 20 kruiwagens heeft.

Ik ken Maarten Huygen niet, vraag me af welk diploma hij heeft om me met deze nonsens te vervelen en vraag me af welk doel er gediend is met het recyclen van ouderwetse discriminatie in een nieuw sausje; ik ben bang dat hij socioloog of jurist is en dat zijn diploma net zoveel waard is als het papier waar het op gedrukt is. Zoals de meeste.