Alle aandacht voor het spirituele, intellectuele en kunstzinnige ten spijt, is het lichaam nog steeds een machine waarin alles goed moet gaan volgens een proces waarvan het niet bijzonder zinvol is om het ontwerp of ontstaan te noemen omdat er veel is dat we niet weten en meer is dat we niet kunnen weten. Geluk is om daar korte perioden geen last van te hebben; geconfronteerd worden met ziekte en sterfelijkheid drijft de één tot religie en de ander tot depressie. En is er verschil? Sartre had wel een bepaald punt toen hij zei dat we hier ongevraagd arriveren en met wat geluk een aantal gezonde jaren hebben.
Het leven vraagt om verzoening met rampspoed als ziekte en dood, in ieder geval zorgen de voorkomens in onze omgeving, zowel dichtbij als verder af, voor een lichte schaamte over de 'problemen' waar we onszelf de laatste tijd mee bezighielden, zoals een minder glamoureuze werkomgeving dan tevoren (tijdelijk ook) en het verlies van het voorrecht om duur minder dan drie meter van het werk te parkeren; en wat veel werk, dat in geen enkele omstandigheid anders dan als een zegening uitgelegd kan worden.
Ongemerkt gezond, druk zijn en doorzeuren is het mooiste dat er is. En de liefde, vooral als ze langdurig en stabiel is en het object ervan begeerlijk en onverwacht blijft.
No comments:
Post a Comment